Zdobywca głównej wygranej loterii “Kto rządzi”. Powieść psychodeliczna. Odc. 4.

Szczęśliwy los na loterii przypadł Ptachowi. Miejsce zużytego rządu Nepomucena działającego pod skromnym szyldem „Demokracja Libero” zajął rząd Ptacha pod złotym sztandarem „Demokracja Bez Granic”. Ptachu przygotowywał się do tego dnia, nie spodziewał się jednak takiej masy szczęścia. Zwaliła się na niego niby góra lodowa na zbłąkanego żeglarza.

Uroczystość dziękczynną zorganizowano na wielkiej sali bankietowej. Ilość i bogactwo kwiatów przerosły wyobrażenie holenderskiego ogrodnika, serwowano najlepszy szampan francuski z opisem w rodzimym języku dla osób z deficytem znajomości języków obcych, ciasteczka Fricasso oraz kawę, którą uczestnicy bankietu pieszczotliwe nazywali kawusią lub kawunią.

Uczestników uroczystości opuszczających salę powitały fanfary, ło okrzyki entuzjazmu, sztandary i cheerliderki o zmysłowych udach. Tłum przemaszerował przed trybuną honorową, na której stał Ptachu w otoczeniu towarzyszy.

Ptachu stojąc przed mównicą ogarnął wzrokiem zgromadzone tłumy i zamilkł na chwilę, aby wywołać wrażenie. Wygłosił przemówienie. 

– Jesteśmy nową siłą przewodnią narodu, gwarantującą spełnienie wszystkich nadziei obywatelom, od taniego mleka w proszku po hulajnogę elektryczną, a nawet wymarzony domek z ogródkiem, gdzie słodko śpiewają ptaki. Zapomnijcie o tych nieudacznikach, co tu rządzili przed nami, liberałach z łaski bożej, którzy pozwolili, aby kraj zarósł chwastami, a miejsce zielonych parków zajęły płonące wysypiska śmieci i hałdy węgla kamiennego importowanego ze wschodu. Na szczęście oderwaliśmy tych liberalnych lewaków od rzeźbionych stołków, biurek w stylu Ludwika XV oraz pozłacanego żłoba.

Mówca dał się unieść fali swobodnych skojarzeń. Mówił o wdzięczności, ciężko zarobionych pieniądzach, równości, wolności i braterstwie oraz obywatelach szanujących władzę i porządek w życiu prywatnym, towarzyskim i służbowym. Na zakończenie uroczystości zebrani odśpiewali pieśni patriotyczne „Pod twoją obronę”, „Fanfara na cześć komendanta” oraz „Komendancie nasz”.

Ocena opozycji była skąpa. Nie gratulowano Ptachowi zwycięstwa. Porównano go jedynie do kury, co publicznie składa złote jaja wypełnione czekoladą przysłów, ludowych mądrości i obietnic.

*****

Nocą Ptachu urósł kilka centymetrów. Nie czuł tego, wydało mu się jedynie, że się powiększył i zmężniał. Zmierzył klatkę piersiową, obwód był większy o kilka centymetrów. Czuł w sobie niezwykłą moc. Ludzie patrzyli na niego jakoś inaczej, jedni nabożnie, inni z niepokojem. To mu odpowiadało. Był dumny z tego, że to on stworzył nową rzeczywistość. Był geniuszem, mężem opatrznościowym i zbawcą narodu. Tak o nim mówiono. Były też głosy niezwykle krytyczne. Ignorował je.  

Przekaż dalej
0Shares

Totalne zwycięstwo Prezesa Kaczyńskiego w wojnie o sprawiedliwość

Rewolucja Fragment muralu Rewolucja 1905 Łódź PPS, by Nimrod7777, Creative Commons

Na kongresową trybunę wstąpił mój ukochany Wódz, Prezes, Król, Jarosław. Wódz to po łacinie Dux. Król to po łacinie Rex. To także mój Rex.

Na sali tłum. Sala była ogromna, tłum jeszcze większy, ponad 1000 osób. Były to wierne szeregi partyjne, jednolity standard myślenia, mowy i gestów.

W drzwiach wejściowych informowano: Żadnych dziennikarzy! No journalists! Dlaczego? – Chcemy w spokoju nacieszyć się wyborami przywódcy. Głęboko je przeżywamy. Nigdy nie wiadomo, kto zostanie wybrany.

Ku zaskoczeniu wiernych i świata wybrany został Jarosław Kaczyński. Zwycięstwo totalne, zwycięzca nieposkromiony. Eksplozja oklasków, naręcza uwielbienia, a potem pieśń świąteczna, rozległa jak wszystkie rzeki świata: „Cuda, cuda ogłaszają”.

Okazało się, że on jeden spośród wielu zgłoszonych kandydatów uzyskał sto procent głosów.

– Towarzysze, zagaił przewodniczący komisji wyborczej, takich wyników nikt nie uzyskuje dzisiaj na świecie, z wyjątkiem Azji i Afryki. Całkowita jednomyślność! Rewelacja.

Komisja skrutacyjna zgłosiła poważne zastrzeżenie: Było siedem głosów przeciw. Wszczęto natychmiastowe śledztwo. Padły pytania? Kto to zrobił? Kto wyznaczył siedmiu niewiernych, aby głosowali przeciw? Dochodzenie unieważniono, bo nastąpiła fiesta.

Nadeszły kwiaty. Prawdziwa powódź. Dowożono wozami. Strumień bukietów płynął w kierunku trybuny, zagrażając Wodzowi. Uratowano go szczęśliwie. Wrócił z naręczem, ogromnym jak wieża. Wygłosił przemówienie. Mówił mocno, zdecydowanie, używając słów barwnych jak kolory tęczy. Mówił rzeczowo i pięknie.

– Wrogowie! Kim są nasi wrogowie? – Balcerowicz. Rzepliński. Żadni profesorowie. Po prostu szkodnicy.

– Co za głos!? – Wzruszyłem się. Zawsze się wzruszam, kiedy słyszę coś, co kołysze moim umysłem, w prawo i w lewo, w lewo i w prawo, z góry na dół, z dołu do góry.

– Konstytucja. Nie ma konstytucji. Ta, co była, to PRL. Wprowadzimy nową konstytucję. Lepszą, radośniejszą. Huczne brawa. Ruch na sali.

Wierne szeregi powstają na nogi, wasale, lennicy, poddani, posłuszni, karni, ulegli, wspaniali. Wszyscy. Chcemy przysięgać na wierność Wodzowi! – Okrzyki z sali.

– Nie trzeba! Nie trzeba! – Wódz uspokaja tłumy.

– Prawo! Pytanie: Jakie prawo? Szariat PiS. Na czym on polega? Każdy na sali wie. Prawo zapewniające warunki duchowego i fizycznego rozwoju jednostki, określające czyny konieczne, chwalebne, dozwolone, naganne oraz zakazane. Skonsolidowana władza sądownicza dla dobra narodu. Dla całego narodu, pełne 39 % Suwerena!

– Program rozwoju kraju! Wspaniały. Rewelacyjny. Następują konkrety, konkretnie jeden, ale wielki, bo więcej męczy.

– Nasza strategia! – Jaka? – Dużo pieniędzy! – Skąd je weźmiemy? – Z OFE. Z tego samego OFE, skąd wzięła je Platforma Obywatelska. – Dlaczego robimy to samo? – Bo oni nie wiedzieli, co z tymi pieniędzmi zrobić, a my wiemy.

Potem występowali poddani, tradycyjnie już poseł Suski. Mówił porywająco, jak to on.

Wszystko zrozumiałem, przyjąłem do serca, przyswoiłem. Było tego tak dużo i było to tak słodkie, że dobrze mi się zrobiło. Taka jest cena rzeczy wielkich i słodkich.

Obraz: Fragment muralu o rewolucji 1905 roku w Łodzi, PPS.

Przekaż dalej
4Shares