Zniknięcie bohatera ze sceny nie oznacza jeszcze jego zejścia, inaczej mówiąc zgonu. Z tym optymistycznym przekonaniem wykręciłem numer telefonu Wiktora. Był w domu. Wywiązała się między nami konwersacja, którą na początku możnaby określić jako niewyszukaną.

Wiktorze, mam dla ciebie ciepłą wiadomość.

Czy to łączy się w jakiś sposób z dzisiejszą temperaturą?

Ależ skądże. Pytały o ciebie trzy osoby.

Kto taki?

Heniek, Ania i Radek.

Nie znam.

Nie możesz. To moi przyjaciele. Ale naprawdę pytali o ciebie, chcieliby ponownie być z tobą w kontakcie. Nad czym teraz pracujesz? – postanowiłem pomóc Wiktorowi wyjść z zapaści intelektualnej stymulując pytaniem jego komórki mózgowe.

Wszyscy znają powiedzenie Kartezjusza: „Myślę, więc jestem”. Ja to przekuwam na bardziej praktyczne „ Myślę, więc pracuję”. To jest moja odpowiedź.

Ależ ty jesteś dzisiaj oporny, Wiktorze. O co ci chodzi?

Szukam zastosowania teorii „Zbrodni i kary”, inaczej mówiąc „Kija i marchewki” do dbałości o ciało i ducha, które są zintegrowane na czas oznaczony.

Twoje myślenie pochłania chyba więcej energii niż dwulitrowy czajnik potrzebuje do zagotowania wody. Mów jaśniej. Co masz na myśli?

Czas życia. Urodziny – zgon. Przypomnę ci, ze jedynym darem jaki otrzymujesz w życiu jest czas. Przychodzisz goły, odchodzisz goły. Między jednym a drugim masz tylko czas do wykorzystania.

Nie goły, tylko nagi. Tak brzmi przyzwoiciej. Ale jak ten czas ma się do twojej teorii zbrodni i kary albo owego duum ciała i ducha?

Wiktor ożywił się. Słyszałem jego przyśpieszony oddech w słuchawce, a potem  silniejszy głos.

Rzecz w tym, że jeśli nie zrobiłem czegoś, co sobie obiecałem lub nakazałem, to powinna mnie spotkać kara. I odwrotnie, jeśli obiecaną rzecz zrealizowałem, powinienem otrzymać nagrodę.

No i w czym rzecz?

Borykam się z tym. Obiecałem sobie, że nie będę jeść po godzinie 22.00, ale jem. Potem źle śpię albo odczuwam drętwienie stopy, kiedy w jedzeniu było za dużo cukru. Krótko mówiąc cierpię fizycznie i moralnie. Obmyślam teraz karę za niedotrzymywanie słowa i jedzenie przed pójściem spać. Myślę o zakładaniu pasa z dużym obciążeniem, kiedy spożyję spóźniony posiłek i noszeniu go na sobie na przykład przez dwie godziny. Musi być kara za brak dbałości o ciało. Jej nieodwołalność, raczej niż surowość, powinna być skutecznym motywatorem zmiany postępowania. Muszę to przećwiczyć.

A jak z kijem i marchewką?

Dokonałem analizy tej teorii. Wniosek jest klarowny: to dobre dla królika. Marchewka przemawia do niego znacznie silniej niż do człowieka. Co do kija, to prawdopodobnie oferuje on skuteczną karę w przypadku i ludzi i zwierząt, z tym, że zwierząt nie ma potrzeby karać. Tylko człowiek bywa krnąbrny, uparty, a w ogóle to czasem warto splunąć rozważając ten temat. Wypróbuj karę na sobie i daj mi znać. Ostatecznie, też powinieneś mieć wkład w rozwój teorii i praktyki dbałości o ciało.