Współczesny świat żyje eksportem. Wszyscy starają się jak najwięcej eksportować, Australia również. Chiny eksportują na cały świat, my eksportujemy głównie do Chin. To największy odbiorca towarów australijskich. Chiny to kraj o ogromnym apetycie na surowce.

Wymiana handlowa Australia-Chiny jak na mój gust staje się coraz bardziej niezdrowa. Jesteśmy krajem wysoko uprzemysłowionym, lecz eksportujemy głównie surowce i produkty rolne. Zawsze uważano, że jest to domena krajów słabo rozwiniętych. Otóż niekoniecznie. Australia jest wyjątkiem; struktura jej eksportu jest typowa dla krajów rozwijających się choć zalicza się do krajów wysoko uprzemysłowionych.

Doskonale ilustruje to eksport Południowej Australii, która w roku 2011 osiągnęła największy wzrost eksportu spośród wszystkich stanów i terytoriów kraju. Eksport naszego staniu osiągnął w tym roku 11, 96 miliarda dolarów australijskich (stan ma około 2 milionów mieszkańców). 37,3 % eksportu to produkty rolno-spożywcze (mięso, ryby i produkty morza, pszenica, warzywa i owoce oraz wino), 37,0 % to surowce (rudy metali i złom, węgiel o gas, ropa naftowa i produkty ropopochodne, kamienie szlachetne), 6,4% to maszyny, samochody osobowe oraz części i akcesoria samochodowe, 19,2 % to pozostałe towary (włącznie z rudą uranu).

W Australii jest coraz mniej przemysłu przetwórczego. Prawie wszystkie wyroby przemysłowe, które kupowaliśmy w ostatnich latach dla domu pochodzą z zagranicy. Telewizor, komputer, notebook, telefon komórkowy, leżak, wózek inwalidzki (produkcja tajlandzka), samochód (produkcja japońska), narzędzia ogrodnicze i rower zostały wyprodukowane w Chinach z zaznaczonymi dwom wyjątkami. Kupując konfekcję męską lub damską oraz obuwie, zdziwiłbym się bardzo, gdyby produkt nie był oznaczoy „Made in China”. Nawet pięknie ilustrowana książka „Archaeology step-by-step” , którą nabyłem wczoraj, nosi etykietkę „Printed in China”.

Ponad 50% eksportu Australii idzie do Chin, stąd też ogromny import z tego kraju. Zależność od jednego rozwijającego się giganta gospodarczego, który reprezentuje ogromny popyt, ma swoje plusy. Nie daj Boże jednak, aby spełnił się scenariusz, kiedy Chiny zmuszone są znacząco zmniejszyć import z Australii. Postawiłoby to nas w bardzo złej, jeśli nie fatalnej sytuacji.

Niezależnie od powyższego, negatywną strona szybkiego rozwoju i konkurencyjności Chin jest przenoszenie produkcji wielu wyrobów z Australii do Chin. Po co produkować w Australii, jeśli można to samo produkować znacznie taniej w Chinach? Ten punkt widzenia kapitału australijskiego jest uzasadniony ekonomicznie.

Nie wiem, do czego to wszystko zmierza w dłuższej perspektywie.