Poważne pisarstwo autora blogu omalże zepchnęło Wiktora w stan śpiączki letniej. Przebił się jednak z komunikatem o stanie spraw.

Nie ze mną takie sztuczki, Bruner! – determinacja przebijała w jego głosie. Nie uda ci się zamknąć mi ust bylejakością stwierdzenia, że jesteś zajęty. Będę tak długo nazywać cię Brunerem, aż napiszesz o moich osiągnięciach w Nowym Roku.

Ustąpiłem pod groźbą zniesławienia ze strony człowieka, który okazał się brutalniejszy niż sugerował jego wygląd i codzienne dobre maniery.

Największym moim osiągnięciem jest regularne oddawanie się ćwiczeniom ciała, które hartują również mojego ducha. Na kalendarzu ściennym mam nienaganny zapis ćwiczeń od 1 stycznia 2013 roku. 1 stycznia: B25, 2 stycznia: S50, 3 stycznia: B35 itd. W innych dniach mam zapisy w rodzaju W60 oraz W&J 35. Szyfr jest prosty: B oznacza bicycle (rower), S – swimming (pływanie), W – walk (spacer) oraz W&J – walk and jogging (spacer i jogging). Liczby pokazują ilość minut wykonywania danej czynności. Zapisuję regularnie każdego dnia.

I jak oceniasz swoje osiągnięcia? Niektórzy czytelnicy mogą być spragnieni wieści o tym, jak rozpocząć i kontynuować piękny tryb życia. Tym bardziej, że nie jesteś młodzieniaszkiem, co też zasługuje na uwagę.

Oceniam bardzo dobrze. Jestem naprawdę zadowolony. Czas ćwiczenia nie jest najważniejszy. Najważniejsze jest stworzenie nawyku. Jeśli wytrwasz pierwsze dni i tygodnie, sam organizm będzie ci przypominać o potrzebie kontynuacji. Wspomnę też o moralności. Moralnie czuję się dużo lepiej wobec siebie i świata: oto dojrzały mężczyzna dba o własne ciało, w którym żyje duch, stanowiący boski mechanizm napędzający jego istnienie oraz satysfakcję życiową. Patrzysz na siebie w lustrze wody i zamiast obrazu widzisz napis: Tak trzymać! Przyglądam się dużo młodszym od siebie i widzę, że jestem do przodu. Szczęście jest na wyciągnięcie ręki; zależy tylko, jak je definiujesz i co z nim robisz. Albo je pieścisz, albo dajesz mu kopniaka. Nie zapomnij, że szczęście kieruje się wzajemnością.