Są ważne sprawy, o których nie pamiętają kronikarze spisujący dzieje ludzi i zwierząt. Dzisiejszy blog jest przestrogą dla tych, którzy sądzą, że mężczyzna i kobieta różnią się tylko szczegółami anatomicznymi i długością życia. Szczegóły wewnętrzne, jak to wykażę, są ważniejsze. Mogą zadecydować o „być albo nie być” niejednej istoty ludzkiej. Tematem jest komunikacja między mężczyzną i kobietą, ich porozumiewanie się. Piszę o tym niekiedy żartobliwym stylem, treść jest jednak jak najbardziej poważna.
Posłużmy się przykładem małżeństwa w sile wieku. Oboje są sensownie rozwinięci umysłowo z tym, że on nieco kuleje w materii pamięci i kojarzenia. Inwalidztwo to nie jest aż tak widoczne jak krótka noga alkoholika, który w stanie optymistycznego upojenia usiłował pokonać truchtem tory kolejowe przed zbliżającym się pociągiem towarowym.
Wszyscy wiedzą, że mózg kobiety i mózg mężczyzny skonstruowane są inaczej. Obie płcie mają inaczej ułożone klocki w głowie. Mężczyzna ma słabszą pamięć do szczegółów. Kobieta pamięta dokładnie, co i gdzie położyła trzy lata wcześniej na szesnastu półkach w wielkiej szafie. Jest to fenomenalne i godne zalecenia pod warunkiem, że nie rujnuje małżeństwa przypominaniem mężowi:
Czemu nigdy nie pamiętasz, co gdzie kładziesz?
Mój szwagier w takiej sytuacji ratuje się deklamując z przekonaniem poemat „o artystycznym nieładzie w domu i zagrodzie”. Inni są mniej pomysłowi. Pewien mąż, którego znam osobiście, dostaje wtedy białej gorączki, nawet jeśli przedmiot, o którym mowa to jego ulubiona czerwona koszulka z długimi rękawami. Gorączka nachodzi go, ponieważ żeby nie wiadomo jak się starał, to i tak nie zapamięta tak ważnego faktu, jakim jest miejsce położenia czerwonej koszulki (z długimi rękawami), kluczy, telefonu komórkowego i dziesiątki innych rzeczy. Pamiętanie stanowi dla niego tym większe wyzwanie, że ów osobnik miewa chwile ogłupiającej senności po posiłku i myślenie idzie mu wtedy jak po grudzie. Mówiąc prawdę, bywają dnie, kiedy w ogóle nie idzie.
Pewnego upalnego dnia mąż zaproponował żonie zainstalowanie termometru w jej pokoju. Przyłożył termometr do boku półki na książki i zapytał:
Czy tu będzie dobrze?
Nie, tutaj nie będę dobrze widziała. Zawieś go tam, gdzie ta wyblakła niebieska kobieta.
Jego rozgrzany upałem mózg zaczął intensywnie pracować szukając w pamięci, co znaczy „wyblakła niebieska kobieta” i gdzie ona jest. Szukał tak intensywnie, że jego mózg zagrzał się do temperatury, w której puścił wentyl bezpieczeństwa. Jego właściciel zaklął szpetnie używając dwóch powszechnie znanych słów i krzyknął:
Przestań dawać mi zagadki do rozwiązania! I tak ledwo myślę, a ty mi dajesz zagadkę, zamiast powiedzieć, o co chodzi!
Okazało się, że chodzi o ściankę stojącej tuż obok drugiej półki z książkami, gdzie wisiała wyblakła fotografia kobiety na niebieskim tle.
Analizując rzecz bliżej okazuje się, że komunikacja kobiety z mężczyzną jest bardzo wymagająca. W związku z tym apeluję do kobiet. Kiedy mu powiesz „wyblakła niebieska kobieta”, za żadne skarby świata nie odgadnie, o co chodzi. Ponieważ ma wiele innych rzeczy do zrobienia i nie chce uchodzić za głupka, co to nie rozumie prostych rzeczy, rozpaczliwie chce to ukryć i wybucha niepotrzebnie przekleństwami tracąc cenną energię. Proces ten znany jest w biochemii pod nazwą „wymiana energii na przekleństwa”.
Wniosek wynikający z relacji może być zaskoczeniem. Nie wynika on bezpośrednio z treści i refleksji nad relacjami damsko-męskimi, ile z szacunku dla wymierających gatunków. Zagrożony jest nie tylko dziobak, czarny diabeł tasmański i biały struś australijski, lecz również mężczyzna, którego niszczą: przekleństwa, upał, klimatyzacja, wódka, narkotyki, onanizm (w młodym wieku), prostata (w starszym wieku), nieokiełznany seks i pracoholizm (przez całe życie), technologie in vitro, wirus wywołujący zainteresowanie innymi mężczyznami oraz kobiety mówiące skrótami.
Kobiety (przynajmniej niektóre) myślą i mówią na skróty. Dlaczego? Nie mam najmniejszego pojęcia. Czy ktoś to potrafi wyjaśnić? Byłbym wdzięczny.
Przekaż dalej