Społeczeństwo mamy wrażliwe społecznie i historycznie. Czterdzieści procent ludzi tęskni za dawnym ustrojem, za którym i ja uroniłem już niejedną łzę.

Wspomnienia przeszłości zalały mnie falą szeroką jak front zrzeszający zwolenników PRL-u. Duchem i sercem przyłączyłem się do masy ludzi wrażliwych, odrzucających blichtr masowej konsumpcji i tęskniących za pełnym zatrudnieniem.

Mieliśmy wtedy naprawdę pełne zatrudnienie, prawdziwe błogosławieństwo, podobnie jak i niepełne półki. Dzisiaj mamy na odwrót, ale z jakim fatalnym skutkiem? Ludzie są nieszczęśliwi, mniej się śmieją, mało żartują i prawie w ogóle nie tańczą. W telewizji nie ma Edwarda Gierka odbierającego bochen chleba z solniczką na Święto Dożynek od rosłej dziewoi lat pięćdziesiąt sześć. A co w ogóle jest w telewizji? Jest rozrywka, ale inna, może nawet i nie taka zła: dyskusje o pedofilach i homoseksualizmie, gender panoszący się na ustach Danuty Kępy zamiast szminki, arcybiskup prowadzący rekolekcje o wyższości alkoholu nad wodą świeconą.

Czyż można się dziwić, że – niezależnie od telewizji – ludzie tęsknią do czasów PRL-u i nienawidzą rządów Tuska, który nie zapewnia pełnego zatrudnia? Nie!

Wszystko wtedy było za darmo, albo bardzo tanio, nie tylko praca. Nie tylko było jej w bród, ale była ona bogatsza. W pracy za niewielkie pieniądze nabywałeś cebulę w workach po 20 kilogramów i otrzymywałeś bezpłatne skierowanie na wczasy po uzyskaniu stempelka w legitymacji partyjnej o zapłaceniu składki. Przodownicy pracy to nawet otrzymywali vouchery na małego Fiata, bo duży nie mieścił się na ulicach i był bezużyteczny! Brak mi dzisiaj owego realizmu i tężyzny, którą wyrabiałeś sobie stojąc w kolejkach, czekając na autobus lub pędząc kilometr za stację kolejową, aby wsiąść do pociągu zanim wjedzie on na peron. To były czasy!

Jedyną przewagą dzisiejszych czasów jest tylko Odnowiony Związek Radziecki, jeszcze bardziej szlachetny niż oryginał, dowożący setkami ciężarówek pomoc humanitarną do sąsiednich krajów w ramach wymiany: My wam dajemy (bezpłatnie!) separatystów i wyrzutnie rakietowe, a wy w zamian dajecie nam Krym i kilka mniejszych miast. Takiego braterstwa to nawet wtedy nie było. Kraj ten wyrosły ze zdrowej gleby przeszłości ma też zdrowe podejście do gospodarki.-„My to nawet cieszymy się z sankcji nałożonych przez Stany Zjednoczone i Unię Europejską, gdyż pozwalają nam one rozwinąć rodzimy przemysł, któremu do tej pory brakowało naturalnego bodźca rozwoju”. – Pięknie to powiedział Władimir Putin, prezydent, który dla dobra ojczyzny gotów jest pozostać dożywotnio na stanowisku, a nawet zintegrować je w stanowisko Prezydenta-Premiera. Jeden etat zamiast dwóch, jeden rząd zamiast dwóch, to ogromna oszczędność dla kraju.

Nie to, co w Australii, gdzie niezależnie od parlamentu i rządu federalnego są jeszcze parlamenty i rządy stanowe. Ambitni, ale niepraktyczni to ludzie. Taka Australia Południowa: 2 miliony ludzi i własny parlament i rząd! Ba, nawet własny, choć nie całkiem, gubernator stanowy oddelegowany do pracy przez Królowa Elżbietę II, miłosiernie panującą Królową Wielkiej Brytanii i Australii. Czyż można się dziwić, że Nowy Związek Radziecki rześko pędzi do przodu, a Australia szybko pedałuje do tylu?

Wypada mi przyznać z dumą, że na świecie to tylko Jarosław Kaczyński pedałuje szybciej do tyłu z lotnym peletonem PiS zmierzając niezawodnie po górską premię wyborczą i żółtą koszulkę lidera.