Jan Stanisławski prowadził niegdyś wykłady o wyższości Świąt Bożego Narodzenia nad Świętami Wielkanocnymi. Ja w dzisiejszym „wykładzie” udowodnię pozytywny związek między porządkiem w szopie a twórczością pisarską.

Szopa to poważna kwestia i aspekt życia w Australii. Służy za magazynek narzędzi, warsztat pracy jak i podręczny skład rzeczy niemieszczących się w domu lub wymagających czasowego przechowywania. Bałagan, jaki panował w mojej szopie ogrodowej, wpływał negatywnie na moje życie. Przeżywałem frustrację. Nie mogłem odnaleźć rzeczy, o których wiedziałem, że gdzieś są w szopie, trudno mi było poruszać się wśród nagromadzonego „bogactwa”, męczyłem się widokiem bałaganu, wysłuchiwałem uwag na temat mego bałaganiarstwa (co mi się należało), spędzałem marnotrawnie czas na przestawaniu rzeczy, aby coś odnaleźć. Jednym słowem tragedia na miarę człowieka nieuporządkowanego.

Stałe poczucie, że coś jest nie w porządku i wisząca nad moją głową jak miecz Damoklesa presja dokonania zmian, które wciąż odkładałem, konsumowały moją energię. Był to konflikt między poczuciem konieczności zmiany postępowania a niezdolnością rozwiązania tego dylematu, między rzeczywistością a świadomością.

Kluczem do problemu była niechęć oddania lub wyrzucenia niepotrzebnych nabytków, które zagracały szopę. Nie potrafiłem przełamać się, tak silny był instynkt gromadzenia. Po kilku latach frustracji zdobyłem się na drastyczny krok i wyrzuciłem bądź oddałem do Salvation Army (instytucji dobroczynnej) wiele poniekąd użytecznych rzeczy. Porządek w szopie wyzwolił moją energię i czas, oswobodził moją świadomość. Bałagan jest jak bagaż, który niepotrzebnego wlecze się z sobą. Teraz czuję się człowiekiem wolnym, pełnym entuzjazmu i dumy z osiągnięć. Wkrótce organizuję Dzień Wzorcowej Szopy.

„Wykład” o dobrodziejstwach porządkowania szopy to nie żart. Bałagan w fizycznym obszarze życia, pozornie niezależnym od osoby, jest bałaganem w głowie i sercu. Oznacza nierozwiązany problem, konflikt, który tkwi we wnętrzu człowieka i który absorbuje energię w sposób znacznie poważniejszy niż się wydaje. Traktuje o tym psychologia. Konflikt tej natury może być ukryty w świadomości, być źródłem frustracji, niezadowolenia, dezorientacji.

Najlepszym znanym mi przykładem porządkowania jako formy efektywnego działania jest japońska metoda zarządzania 5S (Pięć S). Metodę definiuje 5 wyrazów: Seiri (selekcja), Seiton (Systematyka), Seiso (Sprzątanie), Seiketsu (Schludność) oraz Shitsuke (Samodyscyplina). Podkreślę, ze Seiri oznacza w swej intencji pozbywanie się rzeczy niepotrzebnych w miejscu pracy. Zainteresowanych odsyłam do Wikipedii pod adres http://pl.wikipedia.org/wiki/5S .

Porządkując szopę uporządkowałem część mego  życia w sposób pozwalający na bardziej wydajną i lepiej zorganizowaną pracę w innych dziedzinach. Jest to jedno z prawdziwych wyzwań dla osób parających się pisarstwem: zapewnienie sobie czasu oraz utrzymanie motywacji i dyscypliny. Teraz mogę ze spokojnym sumieniem wyjść na ulicę z transparentem: Porządek w szopie to podstawa sukcesów myślącego pisarza.