Spotkanie w gabinecie psychoterapeuty zakończyło okres ożywionych kontaktów i wizyt Josefa w Laboratorium. Człowiekoń pojawiał się coraz rzadziej, unikając odpowiedzi na pytanie, dlaczego nie przychodzi, po czym całkowicie zniknął z horyzontu. Pracownicy Laboratorium wiedzieli, że ma się nieźle, ponieważ czasem dzwonił, przesyłał email lub wiadomość przez któryś z komunikatorów, ale to było wszystko. W końcu kontakty urwały się. Zespół Bezpieczeństwa podejrzewał, że Josef wyjechał za granicę, gdzie mu obiecywano złote góry. Cieszył się tam bardzo dużym zainteresowaniem, stał się celebrytą.

Władze przyznały mu nawet ochronę osobistą. Był na specjalnych prawach, strzeżony jak gubernator lub prezydent. Mówiono nawet, że traktowano go jak dobro narodowe ze względu na swoją unikalność i szansę poprawy losu koni i przyrody.

Wkrótce informacje o nim przestały pojawiać się w Nomadii, jakby całkowicie zapadł się pod ziemię. Ustalono tylko tyle, że Josef przyłączył się do nowo zreformowanego kościoła otwartego na jednostki o odmiennej orientacji seksualnej. Wkrótce go opuścił, aby stworzyć własną grupę wyznaniową promującą tabu pokarmowe, stroniącą od używek i substancji nadmiernie stymulujących zmysły. Nie były to jednak informacje pewne.

Laboratorium Szyfrowanych Koni wciąż pracowało nad nową wersją człowiekonia, postęp był jednak znikomy, praktycznie żaden. Laboranci dowiedzieli się o tym, kiedy jeden z czołowych chirurgów-genetyków na zebraniu załogi otwarcie wyraził swoje rozczarowanie mówiąc wręcz o zastoju.

Zarząd firmy przyznał z niechęcią, że stworzenie Josefa graniczyło z cudem sztuki inżynierii genetycznej, ponieważ mieli wyjątkowe szczęście na każdym etapie realizacji projektu. Profesor Kary i jego zastępca przewodzący zespołowi pracującemu nad stworzeniem Josefa Półkonia, a następnie Josefa Nowego, byli tego absolutnie pewni. Wyjątkowe powodzenie projektu przypisywali jednak nie szczęściu, ale umiejętnościom swojego zespołu oraz zrządzeniu opatrzności boskiej. Obydwaj byli bardzo religijni i – jak się okazało – mieli wcześniejsze wizje, bez których nie przystąpiliby do tak skomplikowanego przedsięwzięcia genetycznego. 

Brak postępu nad ulepszoną wersją człowiekonia Laboratorium uznało za koniec historii Josefa Nowego, jedynego przedstawiciela tego gatunku, ponieważ nie dorobił się on potomstwa. Nic nie wskazywało, że cokolwiek zmieni się w tym zakresie. Podejrzewano, że Josef nie tyle zniknął, ile zaszył się gdzieś w klasztorze, być może w Europie, być może w Indiach, prowadząc medytacje, oraz budując i propagując modele riksz konnych, które stały się jego pasją artystyczną.

Z uwagi na wiek nie angażował się już osobiście w charakterze siły pociągowej.

Koniec Części 2