Następnego dnia, już w pałacowej ciszy i na państwowym wikcie, Prezydent zagłębił się. Najpierw w fotelu, potem w orędziu. Przeanalizował je słowo po słowie, od wielkiej litery powitania do kropki w ostatnim zdaniu. Liczył i podsumowywał.

– Statystycznie, w ciągu pierwszych pięciu minut podziękowałem 15 razy i witałem 8 razy. Poza tym 5 razy oświadczałem, złożyłem 4 deklaracje wiary i raz powiedziałem, że coś uczynię. Łącznie, 33 znaczące statystycznie wydarzenia.

– Najpierw podziękowałem sobie: „Drodzy Rodacy. Jestem niezwykle wzruszony. Dziękuję bardzo”. To był majstersztyk. Należało mi się to. W ogóle to dobrze, że dziękowałem dużo i często. To ludzi ujmuje. Dwa razy podziękowałem poprzednim prezydentom, aby naród zdał sobie sprawę, że sam jestem teraz w grupie prezydenckiej. Najlepszy, bo aktualnie u władzy! Jestem równy wśród równych. Nie! Równiejszy wśród równych. Orwell, „1984”. – Przypomniało mu się. – Nie! Nie! To był „Folwark zwierzęcy”.
– W sumie, było to dobre orędzie: żywy monolog z elementami ograniczonego, lecz rzeczowego dialogu. – Zdecydował. – Bez kartki, czyli z serca.
– Co dalej? Ile i co obiecałem? Zawsze trzeba coś obiecać, aby dojść do władzy, lub choćby w podzięce. Ludzie lubią upominki. Im kosztowniejsze, tym lepiej. Obiecałem niższy wiek emerytalny i wyższą dolną granicę dochodów wolnych od podatku. Zgrabna para. Niższy wiek, wyższa granica. Zasępił, ponieważ ktoś mu wcześniej doniósł, że i jedno i drugie może sporo kosztować. – Oczywiście nie nas, rządzących, tylko państwo. – Aha, to była ta kobieta o ostrym nazwisku. Przypomniał sobie rozmowę.

– Państwo! Mówi pani. A, to już poważna sprawa, bo to ja jestem jego głową!- Zaraz, zaraz! Ja w orędziu nie obiecywałem, że to załatwię, tylko że „opracuję i złożę projekty ustaw”. To zupełnie inna para kaloszy. The buck stops here. – Mruknął Prezydent po cichu dla przypomnienia sobie języka, którym będzie teraz często się posługiwać. Tu kończy się odpowiedzialność. Co się dalej stanie, to ja za to już nie odpowiadam, tylko parlament. Taki układ jest w porządku. – Podsumował Prezydent.
– Czy coś może poszło niedobrze w orędziu? Właściwe to nic, tylko może niepotrzebnie dziękowałem bezpośrednio zmarłemu Prezydentowi Kaczyńskiemu. Zmarłym się przecież nie dziękuje. To tak jakbym zszedł do krypty i z nim rozmawiał. Zupełnie jak w tym kawale o Leninie. O zmarłych tylko mówi się dobrze, zaocznie wyrażając im się wdzięczność w imieniu narodu za chwalebne czyny. Ale zaraz dziękować?!

Przypomniał sobie spóźniony komentarz doradcy. – Nie mógł mi tego powiedzieć wcześniej?. Mógł. Niedobrze. Muszę pomyśleć, czyby go nie wymienić na bardziej udany egzemplarz. Mniejsza z tym. – Machnął ręką. – To sprawa na później.

– Co jeszcze mogę powiedzieć sobie o orędziu? Aha, część dialogowa. Jak ona wypadła? Opozycja oczywiście siedziała w otępieniu, onieśmielona moją obecnością. Spodziewałem się tego. Co do naszych, to mogliby być bardziej serdeczni i spontaniczni w oklaskach i uśmiechach tak, jak to mamy w zwyczaju. Ale nie było źle. Pierwszy raz zaklaskali, a nawet wstali, jak tylko podziękowałem sobie. Czyli nie powinienem być rozczarowany. Ciekaw jestem, czy oni zrobili to spontanicznie, czy też ktoś im to podpowiedział?
Prezydent nie udzielił sobie odpowiedzi, gdyż pomyślał bardzo ciepło o wicepremierze partii rządzącej. – On jedyny okazał mi uczucie. Ciekaw jestem, czy zrobił to spontanicznie, czy też miał w tym jakiś cel? Chłopi to chytrusy. Niezależnie do tego, że kochają ziemie. To normalne, każdy przecież lubi kochanie.

– Proszę o jajeczko w majonezie i kufelek piwa. – Zwrócił się do przechodzącego kelnera. – Niech pan schowa ten drucik, tutaj nie podsłuchujemy. Kelner oddalił się.

– W tym kraju nigdy nie wiadomo, czy ktoś nie będzie mnie podsłuchać albo podglądać. Prezydent nie przejął się tą myślą zbytnio. Pocieszył się, że ma władzę nad wojskiem. Pomyślał równocześnie o orderze, który otrzymał na wejściu. – To było fantastyczne. Już pierwszego dnia. Ludzie mnie cenią. Oby tak dalej.
Zagłębił się jeszcze bardziej w fotelu. – Nie jest źle. Pomyślał.

Był z siebie dumny. Dobrze wypadł statystycznie i w ogóle.